Ο Nicolas Jaar επιστρέφει με το (μυστικό) άλμπουμ «2012-2017»

Κάτω από το ψευδώνυμο A.A.L, ο Νεοϋορκέζος παραγωγός επιστρέφει στο dancefloor, με ένα δίσκο που κυκλοφορεί μυστικά στον οποίο συνδυάζει το κλασικό του στυλ με ήχους κοντά στη house.

Αυτό με τις secret release έχει γίνει μια κοινή συνήθεια, μια λειτουργία μάρκετινγκ σε στυλ less is more, όπου η απουσία προώθησης γίνεται ένα εργαλείο για την αύξηση της φλυαρίας γύρω από την παραγωγή ενός άλμπουμ ή ενός EP. Τα παραδείγματα που έχουν δώσει μάλιστα μερικά κλασικά άλμπουμ μέσα από αυτή την «σιωπή» είναι είναι πολλά και διάσημα. Από το «A Moon Shaped Pool» των Radiohead και το «If You’re Reading» του Drake, στο ομώνυμο άλμπουμ της Beyoncé, μέχρι το «The Next Days» του Bowie, περνώντας μέσα από δουλειές του Frank Ocean ή εκείνων του Burial.

Μερικές φορές η επιλογή του καλλιτέχνη γίνεται ακόμα πιο ακραία, όταν το όνομα που συνηθίζει να χρησιμοποιεί αντικαθίσταται με έναν άλλο, μετατοπίζοντας τόσο πολύ τον ακροατή που αναρωτιέται αν ο ήχος που βγαίνει από τα ακουστικά είναι στην πραγματικότητα έργο του αγαπημένου του μουσικού και όχι εκείνος ενός επιδέξιου μιμητή. Ένας από τους πρωταθλητές σε αυτού του είδους πράγματα είναι σίγουρα ο γκουρού της elettronica, Aphex Twin, με περίπου τριακόσια κομμάτια που κυκλοφόρησαν μέσω του Soundcloud το 2015 με το όνομα user18081971, ένα όνομα σίγουρα μακριά από οποιαδήποτε μνημονική ικανότητα.


Τελευταίος σε αυτόν τον δυνητικά ατελείωτο κατάλογο καλλιτεχνών, αφιερωμένο στην ανωνυμία – Richie Hawtin / Plastikman, Damon Albarn / Gorillaz, ο κατάλογος είναι πραγματικά ατελείωτος – είναι το πρώην παιδί θαύμα της elettronica, Nicolas Jaar. Ο αμερικανό-χιλιανός παραγωγός που γεννήθηκε το 1990, κατέκτησε τον κόσμο στα 21 του, μετά την ασταμάτητη επιτυχία του ντεμπούτου άλμπουμ του «Space Is Only Noise» που κυκλοφόρησε το 2011. Ωστόσο, ακόμα και αν από το τελευταίο του επίσημο άλμπουμ «Sirens» (2016) είχαν προηγηθεί κάποια τραγούδια που κυκλοφόρησαν δωρεάν στο site της εταιρίας του Other People, αυτή τη φορά ο καλλιτέχνης εξέπληξε πραγματικά τους πάντες, κυκλοφορώντας ένα ολόκληρο άλμπουμ που έφτιαξε με το ψευδώνυμο «Against All Logic», συντομευμένο με το ακρωνύμιο A.A.L.

Με τίτλο «2012-2017», είναι εύλογο πως το άλμπουμ που κυκλοφόρησε με ένα ψευδώνυμο να είναι μια συλλογή από παλαιά project, τραγούδια ξεχασμένα σε κάποιο σκληρό δίσκο ή που αρχικά είχαν απορριφθεί από τον παραγωγό και τώρα «ξαναζωντανεύουν» με ένα νέο πρόσχημα.

Περαιτέρω ενδείξεις υπέρ αυτής της άποψης είναι το μουσικό ύφος του άλμπουμ, μια συνάντηση – απόλυτα επιτυχής – μεταξύ στοιχείων και ήχων που έγιναν σήμα κατατεθέν του Nicolas Jaar με αναφορές στη funky ή τη Chicago House, κάτι πιο κοντά στον Motor City Drum Ensemble παρά στον Νεοϋορκέζο παραγωγό για να το πούμε πιο απλά.

Με ένα έργο εμπλουτισμένο με ένα sample που πήρε από το «I Am A God» του Kanye και αναδιατύπωσε για το «Such A Bad Way» (ένα από τα πιο house κομμάτια του άλμπουμ), το 2012-2017 είναι ένας δίσκος με τον οποίο ο Nicolas Jaar κλείνει ξανά το μάτι στο dancefloor, που μετά το Sirens και τη ζωντανή του απόδοση μεταξύ αναλογικών synth και σαξοφώνου, φαινόταν να έχει αφήσει οριστικά.

Ακούστε το:

πηγη